گفتگوی اختصاصی با "تهی" و آهنگسازش ABZ - قسمت اوّل

گفتگوی اختصاصی با "تهی" و آهنگسازش ABZ - قسمت اوّل

پرشیامگ - یکی از روزهای سرد زمستانی تهران با «حسین تهی» در هوای گرم و شرجی دوبی قرار مصاحبه‌ی تلفنی گذاشتیم، حسین با وجود مشغله‌ی کاری زیاد و در حالی که مشغول کار بر روی آهنگ‌های آلبوم جدیدش بود با صبر و حوصله‌ی فراوان به تک‌ تک سوالات پاسخ داد. از شانس خوب ما A.B.Z آهنگساز حسین هم در استودیو حضور داشت و موفّق شدیم چند کلمه‌ای هم درباره‌ی موسیقی با ایشان گفتگو کنیم.

در اینجا از آقای فرید افشار، مدیر برنامه‌های تهی برای فراهم آوردن موجبات این مصاحبه و دوستان عزیزی که در این مدّت با ایمیل‌ها و ابراز محبّتشان ما را دل‌گرم کردند، تشکّر می‌کنم. قطعاً مخاطبان سبک رپ فارسی به خوبی با تهی و آثارش آشنایی دارند، بنابراین بدون هیچ مقدّمه و پیش‌زمینه‌ای نظر شما را به گفتگوی اختصاصی  "پرشیامگ" با این هنرمند موفّق ایرانی جلب می‌کنم.

طناز وثوقی - پرشیامگ

ادامشو میخوای پس برو به ادامه مطلب

پرشیامگ - یکی از روزهای سرد زمستانی تهران با «حسین تهی» در هوای گرم و شرجی دوبی قرار مصاحبه‌ی تلفنی گذاشتیم، حسین با وجود مشغله‌ی کاری زیاد و در حالی که مشغول کار بر روی آهنگ‌های آلبوم جدیدش بود با صبر و حوصله‌ی فراوان به تک‌ تک سوالات پاسخ داد. از شانس خوب ما A.B.Z آهنگساز حسین هم در استودیو حضور داشت و موفّق شدیم چند کلمه‌ای هم درباره‌ی موسیقی با ایشان گفتگو کنیم.

در اینجا از آقای فرید افشار، مدیر برنامه‌های تهی برای فراهم آوردن موجبات این مصاحبه و دوستان عزیزی که در این مدّت با ایمیل‌ها و ابراز محبّتشان ما را دل‌گرم کردند، تشکّر می‌کنم. قطعاً مخاطبان سبک رپ فارسی به خوبی با تهی و آثارش آشنایی دارند، بنابراین بدون هیچ مقدّمه و پیش‌زمینه‌ای نظر شما را به گفتگوی اختصاصی  "پرشیامگ" با این هنرمند موفّق ایرانی جلب می‌کنم.

طناز وثوقی - پرشیامگ

PM- برای اوّلین سوال لطفا حسین رو به عنوان تهی تو چند جمله تعریف کن! (البته قطعاً طرفدارها و کسانی که کارهات رو پی‌گیری می‌کنن جواب این قبیل سوال‌ها رو به خوبی می‌دونن، ولی این سوال‌ها می‌تونه معرّفی خوبی باشه برای کسانی که شاید کمتر با آهنگ‌های حسین تهی و سبک رپ آشنایی دارن... )

Ø: بله، حتماً، این جور اطّلاعات رو همه دوست دارن بدونن! سیّد حسین موسوی هستم، ملقّب به حسین تهی، متولّد 6 بهمن ماه 1364. و فکر کنم بهتر باشه بقیه‌ی مطالب رو همراه با سوال‌های شما جواب بدم.

PM- خیلی هم عالیه، کارت رو از کجا و کی شروع کردی؟

Ø: من کارم رو از حدود 9 سال پیش، یعنی سال 79 شروع کردم و یکی از اوّلین کسانی بودم که رپ رو به زبان فارسی تو ایران اجرا کرد. اون موقع خیلی بین مردم جا نیفتاده بود که کسی رپ بخونه... و من با یک میکروفون که 1000 تومن خریده بودم کارم رو استارت زدم. تو خونه با امکانات خیلی محدود شعر گفتم و آهنگسازی کردم و خوندم و بعد از اون بود که کم کم تونستم کارهام رو در استودیو ضبط کنم.

PM- چرا رپ رو به عنوان سبک اصلی کار هنریت انتخاب کردی؟

Ø: دلیل انتخاب رپ به عنوان سبک اصلی‌م این بوده که از بچّگی بهش علاقه داشتم و زیاد این سبک رو گوش می‌دادم و پی‌گیرش بودم، کار رپرهای خوب خارجی رو دنبال می‌کردم و بعد رفتم راجع به این سبک و تاریخچه‌ش تحقیق کردم و حتی به مطالب جالبی راجع به تاریخ گدشته‌ی ایران و ارتباطش با رپ برخوردم، سبک‌هایی که شبیه به رپ امروزی هست، مثل رجزخوانی و اشعار مولانا، بعدش فهمیدم که در گذشته بین شعرای ایرانی هم رپ وجود داشته ولی به نحو دیگه‌ای! و تصمیم گرفتم در ایران شروع به خوندن رپ فارسی کنم. البته دلیل دیگه‌ای که باعث انتخاب رپ شد اینه که می‌تونم تو شعر رپ حرف‌های دلم رو به هر نحوی که می‌خوام بزنم و هیچ قانون و قاعده‌ای برای محدود کردن آدم نداره که فلان چیز رو بگو و اون یکی رو نه! تو رپ می‌تونی حرف دلت رو بزنی و از هر چیزی که دور و برت هست بنویسی، چه از خیابون و اتّفاق‌هایی که توش می‌افته، چه از مسائل اجتماعی روز و کلّاً می‌تونی صریح و بی‌پرده از هر موضوعی که دلت می‌‌خواد با مخاطبت حرف بزنی.

PM- و حالا یه سوال فوق تکراری ولی جالب! چرا «تهی»؟

Ø: سوالی که بیشتر از 2000 بار جواب دادم! (خنده) خوب چون تهی «خالی» معنی می‌ده، و من منظورم از تهی، خالی بودن از کینه و نفرت و بدی‌ها و انرژی‌های منفی هست. و در یکی از آهنگ‌های آلبوم آینده‌م که قراره به زودی به بازار بیاد، البته تاریخ بیرون اومدن‌ش رو مشخّص نمی‌کنم که بعداً بدقول نشم، یکی ار آهنگ‌ها فقط این موضوع رو مشخّص می‌کنه که چرا «تهی»... و تو این آهنگ توضیح کامل رو دادم.

PM- پس شدیداً منتظریم که این آهنگ رو بشنویم... آیا هر رپری حتما‍ً باید یه اسم هنری و به اصطلاح لقب داشته باشه؟ آیا شخص رپر نمی‌تونه با اسم واقعی و کامل خودش فعّالیّت کنه؟

Ø: خوب دلیل انتخاب این اسم‌ها و به اصطلاح لقب‌ها می‌تونه این باشه که مشابه اسم سیّد حسین موسوی تو دنیا خیلی زیاد وجود داره، نمونه‌ش رو هم فکر کنم خود شما بشناسین! (خنده) ولی مثلا حسین «تهی» تو کل دنیا یه دونه‌س! و فقط یه دونه از این اسم وجود داره... بنابراین دلیل انتخاب لقب هم مشخص بودن و خاص بودن اسم خواننده‌س که باید جدا از اسم‌های دیگه باشه و هم اینکه توی آهنگ‌ها استفاده از یه لقب خاص و به اصطلاح «Nickname» خیلی بیشتر از به کار بردن یه اسم عام جواب میده.

PM- پس با این کار میشه منحصر به فرد بود...

Ø: درسته، شما خواننده‌های بزرگ دنیا رو هم که در نظر بگیرین، مثل Eminem که اسم اصلی‌ش Marshall Bruce Mathers هست از لقب استفاده می‌کنن. حتی بعضی از خواننده‌های معروف آمریکا هم هستن که چندتا اسم هنری دارن!

PM- جالبه... به نظرت رپ فارسی درست شروع شد؟ مسیر درستی رو طی کرد؟ چون اوایل شروع رپ تو ایران می‌دیدیم که اکثر خواننده‌ها با هم همکاری می‌کنن، شاید بشه گفت متحّد بودن و به نوعی هوای همدیگرو داشتن... در واقع هدف اصلی «پیشرفت رپ» بود. ولی یه مدّت که گذشت و به خصوص الان می‌بینیم که رپ از هدف اصلی‌ش دور شده، هر کسی داره کار خودش رو برای اهداف شخصی انجام میده و یه جورایی خواننده‌های رپ دیگه از پیشرفت همدیگه خوشحال نمی‌شن... موافقی؟

Ø: بله، موافقم و متاسّفانه این قضیه خیلی ناراحتم می‌کنه... چون همیشه یکی از خصوصیّات خوب ما ایرانی‌ها این بود که از پیشرفت همدیگه خوشحال باشیم و افتخار کنیم که یکی از هم‌وطن‌هامون، یکی از هم‌نوع‌هامون پیشرفت می‌کنه و حالا به قول شما این سبک تازه پا گرفته بتونه رو غلتک بیفته و تو ایران به عموم شناخته بشه. راجع به این مسئله کاملاً با شما موافقم ولی خوب ایشاالله درست بشه دیگه... ما هم دعا می‌کنیم و امیدواریم! و فکر می‌کنم یکی از دلایل محکم این موضوع که رپ فارسی یه مقدار از سمت پیشرفت دور شده و اون همبستگی‌های سابق هم دیگه وجود نداره خواننده‌های هستن که فقط به خاطر رونق خیلی زیاد رپ تو جامعه به ما اضافه شدن و تقریباً جوری شده که خواننده‌ی هر سبکی مثلاً پاپ هم دوست داره یه پارت رپ تو آهنگش باشه و البته این که تعداد خواننده‌های الکی هم خیلی زیاد شده...

PM- خوب نظرت راجع به همین رپرهای تازه‌کار که جدیدا‍ً کارشون رو شروع کردن و تعدادشون هم خیلی زیاده که بهشون اشاره کردی چیه؟ آیا هر کسی بدون هیچ پیش‌زمینه‌ای می‌تونه رپ بخونه؟ یا واسه این کار حتماً اطّلاعات و تجربه‌ی خاصّی لارمه و باید با پیروی از یه سری اصول و قواعد شروعش کرد؟

Ø: خوب صد‌در‌صد رپ هم مثل سبک‌های دیگه‌ی موسیقی، مثل پاپ، راک، سنّتی و ... یه سبک جهانیه که الان همه‌ی دنیا اون رو دنبال می‌کنن و قطعاً برای کار تو این سبک باید تمام اطّلاعات مربوط بهش رو داشت. بر فرض مثال من اگر بخوام راک بخونم یا حتی پاپ صد‌درصد باید همون اطّلاعات مربوط به اون سبک رو داشته باشم تا بتونم توش موفّق بشم... رپ هم دقیقاً همین‌طوره، وقتی که شما بخوای تو این موسیقی فعّالیّت کنی و بخونی و کلّا تو این عرصه حضور داشته باشی، باید حتماً راجع به تمام جوانبش اطلّاعات کسب کنی، چون یکی از تفاوت‌های عمده‌ی رپ با سبک‌های دیگه «کلام محور» بودن اونه، یعنی بیشتر رو کلام می‌چرخه و یه سری اصول و قواعد تو خوندن و آهنگسازی و به خصوص شعر نوشتنش هست که به نظر من به همین دلیل باید رو این مسائل خیلی دقّت و تحقیق کرد. در واقع من علّت موفّقیّت هر کاری رو بیشتر تو ابتکار اون می‌بینم و این که باید تو هر کاری حرفی واسه‌ی گفتن داشت و چیز جدیدی رو کرد.

PM- درسته... جدا از این موضوع خوبه که بپرسم تا الان حدوداً‌ چند تا آهنگ بیرون دادی؟ به نظرت کدوم آهنگت بیشتر از همه بین مردم گرفته و خودت شخصاً کدوم بیشتر به دلت می‌شینه؟

Ø: نمی‌دونم نشمردم! ولی تعدادش زیاده و فکر می‌کنم حدودا‍ً بالای 40 تا آهنگ داشته باشم. به نظرم بین آهنگ‌های قدیمم رقص اندام و بین جدیدترها از کیلید! خیلی استقبال شده... و آهنگ بغض رو از بین کارهای خودم خیلی دوست دارم.

PM- با خواننده های زیادی همکاری داشتی، کار با کی واست از همه راحت‌تر بوده و دوست داری اون همکاری تکرار بشه؟

Ø: خوب کسانی که باهاشون کار کردم قطعاً همه خوب بودن که این همکاری صورت گرفته، از این به بعد هم با هر کسی که تأیید شده باشه و بدونم خوندن باهاش آهنگ خوبی از آب در میاد کار خواهم کرد. ولی خوب می‌تونم بگم با امیر تتلو حتماً در آینده‌ی نزدیک همکاری‌م رو ادامه می‌دم و دوست دارم این همکاری تکرار بشه.

PM- اگه ممکنه راجع به همکاری‌ت با امیر تتلو (که خوب می‌دونیم در حال حاضر یکی از بهترین خواننده‌ها R'nB ایران هست) و آهنگ‌های آینده‌تون بیشتر توضیح بده.

Ø: ما یه زمانی گروه T&T (تهی و تتلو) رو با هم داشتیم و همکاری می‌کردیم و خبر خوب این که بعد از مدّت‌ها آهنگی رو با هم آماده داریم به نام« فاز بد» که بعد از ماه محّرم و آروم شدن وضعیّت فعلی ایران بیرون میاد.

PM- چه مژده‌ی خوبی! چون یه قسمت از این آهنگ رو به صورت زنده توی مستند بلور بنفش که تلویزیون بی‌بی‌سی فارسی ازت تهیّه کرده بود، شنیدیم و با این که کار اتود بود و هنوز کامل نشده بود از گوشه‌ و کنار شنیده می‌شه و مردم خیلی استقبال کردن و منتظر بیرون اومدنش هستن... خوب! دو تا آهنگ با «افشین» خواننده‌ی لس آنجلسی کار کردی که تو آلبومش هم هست... گیر می‌دادی با همراهی تتلو و امیر برادر افشین و اون یکی هم خانم خوشگله. کنسرت های مشترکی هم باهم داشتین، زمینه‌ی این همکاری چه‌طوری فراهم شد؟ کی پیشنهادش رو اوّل داد؟ برات چه جور تجربه ای بود و آیا ممکنه همکاری با خواننده‌های اونور آب بازم برات تکرار بشه؟

Ø: درسته... خوب افشین دوست صمیمی منه و کارش خوبه و بین ایرانی‌ها هم خواننده‌ی محبوبی هست. چند وقت پیش صحبتی درباره‌ی همکاری پیش اومد و من هم کار رو شنیدم، کار قوی و متفاوتی بود و تصمیم گرفتیم با هم این آهنگ‌ها رو بخونیم، تا هم تنوّعی بشه بین همکاری خواننده‌های داخل و خارج از ایران و هم میشه گفت اتّفاق جدیدی بود... و نتیجه‌‌ی این همکاری آهنگ خوبی از آب دراومد که خدا رو شکر بین مردم هم جواب داد.

PM- که از موزیک ویدئو‌ش هم حسابی استقبال شد...

Ø: کدوم یکی؟ گیر میدادی یا خانم خوشگله؟

PM- خوب قطعاً بیشتر از خانم خوشگله با اون ایده‌ی بسیار جالب... که خوبه اگه یه مقدار ازش برامون بگی...

Ø: خوب بالاخره دیگه... (خنده) تو این ویدئو من آدم کوچولوام و با لهجه‌ی لری صحبت کردم و افشین هم به لهجه‌ی شیرین شمالی! و کلاً داستان ویدئو از این قرار بود که یه کارگر ساده که تو ساختمون کار می‌کنه تمام فکر و همّ و غم‌ش اینه که فقط نامه‌ای واسه عشقش بنویسه و انقدر ساده‌ و بی‌ریاس که تنها چیزهایی که دوست داره دوست‌دخترش و بادنجان خورشته! می‌خواستم با بازی‌کردن نقش یک گارکر بگم که ما هم واقعاً فرقی با این دسته ار آدم‌ها به جز رشته‌ی کاری و سبک زندگی‌مون نداریم... و خوب قطعاً همه هم‌نوع و انسان هستیم!

PM- خوب حالا که بحث‌مون به موزیک ویدئو رسید، خوبه که نظرت رو راجع بهش بپرسم... موزیک ویدئو تو دیده‌شدن یا بهتره بگم شنیده‌شدن یه آهنگ چه‌قدر تأثیر داره؟

Ø: درسته، موزیک ویدئو قطعاً تأثیر بالایی داره چون در واقع یه نماد تصویری هست که تو ذهن مخاطب می‌مونه و باعث میشه که بیشتر با اون کار یا موزیک ارتباط برقرار کنه... چون به وسیله‌ی اون میشه پیام و کلّاً هدف و مقصود موزیک رو بهتر به شنونده یا بیننده‌ی کلیپ منتقل کرد. بنابراین موزیک ویدئو نقش مهمّی داره هرچند که به نظر من یک پکیج باید به طور کلی خوب باشه، اعم از شعر، آهنگ، موزیک ویدئو، اکت و اجرای خواننده، حتّی کوالیتی میکس و مستر آهنگ و موزیک ویدئو... همه‌ی این فاکتورها وقتی مجموعاً کامل و خوب باشه، میشه به عنوان یه کار خوب ازش اسم برد.

PM- پس همه‌ی این‌ موارد رو مکمّل هم می‌دونی، یعنی همه به یک اندازه تو شکل گرفتن یه اثر نقش دارن و نباید یکی پررنگ‌تر و برجسته‌تر از دیگری باشه؟

Ø: بله، البته تو رپ کلام پررنگ‌تر هست... میشه گفت بستگی به نوع کار داره، در کل هنر و به خصوص موسیقی امری کاملاً سلیقه‌ایه، یکی ممکنه از یه آهنگ خیلی خوشش بیاد و یه نفر دیگه ممکنه ارتباطی باهاش برقرار نکنه... به همین دلیله که من تمام سبک‌های مختلف رو می‌خونم، مثلاً یه بار میام بغض اجتماعی رو می‌خونم و یه بار دیگه یه آهنگ دنس مثل این چیه یا کیلید! ، یا حتّی تو آهنگ گل ناز درباره‌ی خدا می‌خونم... من دوست دارم تو همه‌ی زمینه‌های موضوعی رپ فعّالیّت کنم. چون به نظر من یه خواننده‌ی خوب خواننده‌ایه که تو همه‌ی سبک‌ها موفّق باشه، نه فقط تو یه خط و یه موضوع!

PM- خوب می‌تونم بگم که آهنگ‌هات خیلی متنوّع هستن و میشه گفت به نوعی توانایی‌ت رو تو اکثر زیر مجموعه‌ها و شاخه‌های موضوعی رپ نشون دادی... حالا یه عدّه عقیده دارن که حال‌و‌هوا و به‌اصطلاح‌ تم کارهات مدّتیه عوض شده و دیگه مثل سابق نیستی، آیا دلیل خاصّی داره یا در راستای همون اصل تنوّعه؟

Ø: خوب من از قدیم هم همین‌جوری بودم، یعنی راجع به همه‌ی سبک‌ها می‌خوندم و این موضوع تازه‌ای نیست، همون طور که گفتم از یه طرف آهنگ دنسی رقص اندام رو بیرون دادم و نقطه‌ی مقابلش کار مناسبتی آقا جون رو واسه امام حسین خوندم، کار اجتماعی مثل بغض قدیمی رو داشتم که حالا جدیداً ریمیکسش کردم و از اون طرف کار گنگ و خیابونی مثل کل بسّه ، تشکّر سرخ‌پوستی و بگو سلام رو بیرون دادم. من کلاً یکی از عادت‌هایی که تو نوشتن دارم اینه که از هر چیزی که بهم حس میده می‌نویسم و در مورد هر چیزی می‌خونم، مثلاً خدا... یه حسی بود که واقعاً خودش بهم منتقل کرد و گل ناز به فکر من رسید. یا بغض واسه بچّه‌هایی که هر روز و هر لحظه تو هر جای ایران می‌تونیم ببینیم، بچّه‌هایی که کنار خیابون و سر چهارراه‌ها دست‌فروشی می‌کنن، یا بچّه‌های بی‌سرپرست و معلول و ناتوان جسمی... این‌هارو ما هرروز به چشم می‌بینیم و هر جای دنیا هم که شما حساب کنین از این قشر آدم‌ها وجود داره، پس چه خوبه که با نشون دادن همدردی حداقّل مقداری خوشحالشون کنیم... این‌هارو گفتم که بگم من کلّاً متنوّع خوندن رو دوست دارم و باز هم میگم که یه خواننده‌ی خوب باید بتونه همه‌ی سبک‌هارو به خوبی اجرا کنه، چون با طبقه‌های مختلف اجتماع سر و کار داره، خواننده در واقع مثل یه رابط می‌مونه که حرف مردم رو به همه‌ی کشور و حتّی دنیا می‌رسونه... به نظر من خواننده نماینده‌ی مردمه که باید حرف تمام اجتماع رو بزنه نه صرفاً یه قشر خاصّی رو که مثلا فقط با آهنگ‌های اجتماعی یا ریتمیک رقصی ارتباط برقرار می‌کنن... پس باید تو تمامی موضوع‌های مختلف کار کرد. و می‌تونم بگم تو آلبوم آینده‌‌ام که انشاالله صحبتش میشه همه نوع سبک مثل همین کارهای گذشته‌ام هم هست.

PM- پس قراره آلبوم بیرون بدی، یعنی کارهات دیگه به صورت تک‌‌آهنگ پخش نمی‌شن یا نه همین روند رو ادامه میدی؟

Ø: چرا، من تو این 9 سال که دارم فعّالیّت می‌کنم حدود 40،50 تا آهنگ خوندم که تا الان همه به صورت تک‌ترک پخش شدن و خیلی وقته دارم رو آلبومم کار می‌کنم، چون حدود 2 سال هست که مدام آهنگ‌های آلبوم رو پاک کردیم و خوندیم و بهترش کردیم، صد‌درصد بین‌ش همین جور تک‌ترک اومده و تا وقتی که آلبوم آماده بشه همین جور خواهد بود. البتّه زمان‌ش رو دقیقاً نمی‌دونم، بهتون قول نمی‌دم چون تاریخ مشخّصی نداره... و هر موقع به نقطه‌ی نهایی رسید که فهمیدم خوبه و چیزی که می‌خوام از آب دراومده و الان موقع بیرون دادن آلبومه، حتماً بین مردم پخشش می‌کنم. و تا اون موقع مثل کارهایی که تا الان دادم تک‌ترک میاد بیرون. در واقع همین جور که دارم آلبوم رو جمع می‌کنم هر چند وقت یه بار واسه مردم عزیز هم تک‌ترک پخش میشه، به هر حال ما همه جوره وقت و زندگی‌مون رو روی این کار گذاشتیم...!

PM- و نقش اینترنت رو تو پخش موسیقی رپ بین مردم چه جوری می بینی؟

Ø: خوب تو ابران به جز اینترنت اصلاً وسیله‌ی دیگه‌ای واسه پخش موسیقی رپ بین مردم وجود نداشت... ار اینترنت شروع شد و سایت‌های موزیک مختلف، سایت‌های شخصی خواننده‌ها و سایت‌های مرجع رپ بودن که شروع به پخش این موزیک کردن و بعد کم‌کم موزیک ویدئو‌ها وارد شبکه‌های ماهواره‌ای شدن که خوب از رو اونا آهنگ رو ضبط می‌کردن و رو سی‌دی دست به دست بین مردم پخش میشد. ولی می‌تونم بگم به طور کلّی 70٪ پخش موسیقی زیررمینی که موزیک ما هم جزو اون حساب میشه چون هیچ آلبومی ازش به صورت رسمی تو بازار وجود نداره، از طریق اینترنت صورت می‌گیره و اینترنت واقعاً اهمّیّت زیادی داره.

PM- پس موافقی که آهنگ‌ها مجّانی از اینترنت دانلود و دست‌به‌دست پخش بشن؟ یا نه؟

Ø: نه من با این قضیه موافق نیستم، چون درسته که ما واسه مردم کار می‌کنیم ولی بالاخره اگه حساب کنین واسه هر آهنگی مثلاً خود من شخصاً خیلی زیاد هزینه می‌کنم... از نوازنده‌های زنده و تنظیم گرفته تا نحوه‌ی ساخت موزیک و موزیک ویدئو اگه حرفه‌‌ای باشه هزینه‌های وحشتناکی داره! البته خدا رو شکر من برای تمام ویدئو‌هام اسپانسر دارم و ویدئو‌هام رو ساپورت می‌کنن، ولی همون وقتی که می‌ذاریم و هزینه‌ی موزیکش خیلی بالا هست. زحمتش هیچی به عشق مردمه ولی متأسّفانه ما 9 سال هست که داریم از جیب هزینه می‌کنیم... و انشاالله یه روزی این قوانین کپی‌رایت در ایران درست بشه و تو ایران هم مثل کشورهای دیگه مردم به هنرمندهاشون احترام بذارن و با خرید آثارشون اون‌هارو حمایت کنن. هر چند الان گله‌ای نیست چون این سیستم کلاً تو ایران وجود نداره و خوب خواننده‌های زیرزمینی نه می‌تونن سی‌دی تو بازار داشته باشن و نه کنسرتی برگزار کنن که مردم از اون حمایت کنن. امیدوارم این مشکلات حل بشه ولی تا موقعی که وضع این جوریه چرا که نه! همه باید آهنگ‌هارو از اینترنت به صورت مجّانی دانلود بکنن تا اثر شنیده بشه.

PM- آیا برای پخش آلبومت با کمپانی خاصّی قرارداد بستی و یا هنوز مشخّص نشده؟

Ø: بله، با تعداد زیادی از کمپانی‌های پخش موسیقی هم ایرانی و هم خارجی صحبت کردم و با یکی از بهترین گزینه‌ها که هم از نظر پخش و هم کیفیّت مناسب باشه، که احتمالاً خارجی هم هست قرارداد می‌بندم. البتّه کار هنوز به مرحله‌ی نهایی نرسیده و متأسّفانه نمی‌تونم اعلام کنم، ولی هر موقع قطعی شد خودتون مشاهده می‌کنین. البتّه می‌تونم بگم آلبوم قطعاً با یه کمپانی معتبر و به احتمال زیاد خارجی بیرون میاد.

PM- خیلی هم خوب. همه ی ما می دونیم که رپ فرهنگ خودشو داره، یا بهتره بگم رپ غربی یه سری اصول رو دنبال می کنه، یکی از مواردش طرز لباس پوشیدن رپ خوناست، به عنوان یه رپر ایرانی عقیدت در این مورد چیه؟ آیا باید تیپ لباس گشاد و بگ داشت یا با لباسای الگانت و رسمی هم میشه روی صحنه رفت و رپر بود؟

Ø: نه من اصلاً این حرف شما رو قبول ندارم و صد‌در‌صد مخالف این قضیه هستم... چون سبک موسیقی لباس نداره! مثل این ‌می‌مونه که مثلاً بگیم این لباس پاپ هست یا فلان لباس رپ و راک و متال! میشه گفت در فرهنگ رپرهای غربی به خصوص سیاه‌پوست‌های نیویورک این طور جا افتاده که لباس‌های گشاد و رنگی و شماره‌دار یا به قول شما بگ با کلاه‌های بزرگ می‌پوشن... ولی به نظر من این موضوع هیچ ارتباطی با سبک موسیقی خاصّی نداره و لباس پوشیدن هر خواننده بستگی به فرهنگ کشوری داره که توش زندگی می‌کنه، مثلاً من خودم لباس‌های ساده رو بیشتر ترجیح میدم!

PM- این سوال رو پرسیدم که بگم تو نظر سنجی سایت رپفا با رأی مردم به عنوان خوش‌تیپ‌ترین رپر ایرانی انتخاب شدی، آیا تیپ و لباست رو خودت انتخاب می کنی؟ و اینکه چه‌قدر به ظاهرت اهمیّت میدی و با مد پیش میری؟

Ø: خوب اوّلاً مردم لطف دارن براساس چیزی که شما میگین... ولی بله من همه‌ی لباس‌هام رو خودم انتخاب می‌کنم و اینکه بیشتر تمرکزم رو خود موزیک و قدم‌هایی که در آینده باید بردارم هست، به نظرم این موارد می‌تونه خیلی مهم‌تر از تیپ و لباس پوشیدن خواننده باشه. چون چیزی که بین مردم همیشه باقی می‌مونه «اثر» هنری یک هنرمنده که حالا شامل آهنگ و شعر و متن و حتّی موزیک ویدئو میشه... این‌هاست که ماندگاره! البتّه لباس هم این روزها یکی از فاکتورهای مهمّ تمام دنیاست، از هالیوود گرفته تا صنعت موسیقی. و منم به اندازه‌ی خودش بهش اهمّیّت میدم. تو کل دنیا خوب خوندن، شعر نوشتن، ساخت آهنگ، کیفیّت ضبط و پخش آثار، حرکات و اجرای خواننده،‌ نحوه‌ی برگزاری کنسرت و حالا تیپ و لباس و قیافه فاکتورهای لازم به حساب میان. ولی به نظر من موارد آخر فاکتور زیاد مهمّی نیست.

پایان قسمت اول