من شکست نخواهم خورد ( شریعتی )

من شکست نخواهم خورد

من شکست نمی خورم ،

ایمان و دوست داشتن روئین تنم کرده اند

وقتی تنهای تنهایم کردند و دنیایم قفسی سیمانی چند وجب در چند وجب ،

تنگ و تاریک مثل گور ،بریده از جهان و جهانیان ،

بقیه ی مطالب در ادامه مطلب

من شکست نخواهم خورد

من شکست نمی خورم ،


ایمان و دوست داشتن روئین تنم کرده اند


وقتی تنهای تنهایم کردند و دنیایم قفسی سیمانی چند وجب در چند وجب ،


تنگ و تاریک مثل گور ،بریده از جهان و جهانیان ،


دور از عالم زندگان و یادها و نامها نیز از خاطرم گریخته بودند ،


در خالی ترین خلوت و مطلق ترین غیبت که هیچ نبود و هیچ نمانده بود ،


باز هم در آن خالی و خلاء محض چیزی داشتم ، درآن غیبت محض حضوری بود ،


در آن بی کسی محض احساس میکردم که چشمی مرا می نگرد ، می پاید ، دیده می شوم ،حس می شوم


"بودن"ی در خلوت من حضور دارد ، کس بی کسی ام را پر می کند ،


در آن فراموش خانه ی نیستی و مرگ و تاریکی و وحشت یار تماشاگری دارم


که یاد و وجود و حیات و روشنی را در رگهایم تزریق می کند ،


حتی گاهی سلامش می کنم ،


گاهی از او خجالت می کشم ، گاهی از او چشم می زنم


مواظب اعمال و رفتار و افکار و حرکات خویشم ،


گاهی در آن قبر تنها خودم را برایش لوس می کنم ،


از اینکه می بینم از من راضی است ، از کارم خوشش آمده است به خودم می بالم ، کیف می کنم ،


خودخواهی ام اشباع می شود .


سرفرازم و مغرور و قوی و روشن و خوب
استاد شریعتی